"Talking as Fast as I Can" Lauren Graham

In this collection of personal essays, the beloved star of Gilmore Girls and Parenthood reveals stories about life, love, and working as a woman in Hollywood—along with behind-the-scenes dispatches from the set of the new Gilmore Girls, where she plays the fast-talking Lorelai Gilmore once again.

 

Cześć Wam! 

Dzisiaj przychodzę z drugą książką przeczytaną po angielsku w ramach akcji na facebooku 

Przeczytam 12 książek po angielsku w 2018 roku. 

Padło na książkę Lauren, bo już od dawna chciałam ją przeczytać i myślałam, że w końcu ją wydadzą po polsku, no ale do tej pory to się nie stało i nic o tym nie słychać. Dlatego też książka a raczej e-book nadał się idealnie do wyzwania. 

Znam Lauren jako aktorkę nie od dziś, kojarzy mi się z Gilmore Girls, ale jeszcze bardziej kojarzy mi się z genialnym serialem Parenthood, który uwielbiam. Pamiętam, że chciałam zacząć oglądać Parenthood, bo role Sarah Braveman miała grać Maura Tierney, ale niestety zachorowała na raka i za nią do serialu wzięto właśnie Lauren. Teraz nie wyobrażam sobie żeby role Sarah miałby grać ktoś inny.

Jeśli chodzi o książkę, bardzo mi się podobała. 

Jak większość książek aktorów na początku opisuje swoje dzieciństwo. Przytacza różne historie. W tej części dowiadujemy się, że Lauren nie chodziła do przedszkola. Przeskoczyła je, a stało się tak gdy nauczycielka zorientowała się, że Lauren potrafi czytać i nie będzie miała co z nią robić przez cały rok. 

Opisuje swoje lata szkolne, szczególnie przypadła mi do gustu opowieść o tym jak jej szesnastoletni  znajomi kazali prowadzić auto bo byli pijani. Za to nikt nie skojarzył, że Lauren jest młodsza i tak w zasadzie ma piętnaście lat, bo przecież poszła o rok szybciej do szkoły. 

W dalszej części książki mówi nam, że książkowe diety są do niczego, bo tak naprawdę żadna z nich nie wnosi niczego nowego. Trzeba mniej jeść i więcej się ruszać.

 Opowiada o świecie mody, ona jako dziecko uwielbiała nosić koszule swojego taty. A teraz jak jest już dorosła i ma tak wielki wybór, nadal najchętniej ubiera garnitury, których ma za dużo. 

No i następuje moment na który czekaliśmy, Lauren z miłości do swoich fanów postanawia obejrzeć wszystkie sezony Gilmore Girls pomimo tego, że nienawidzi oglądać samej siebie na ekranie. Po obejrzeniu każdego sezonu, komentuje pierwszy i ostatni odcinek, a także swój strój i fryzurę. Po omówieniu każdego sezonu opowiada o swojej książce Someday, Someday, Maybe którą wydała 30 kwietnia 2013 roku. Opisuje jakie miała problemy z pisaniem jej i jak wszyscy się dziwili, że pisze ją całkiem sama. 

Następnie opisuje jak jej się pracowało na planie serialu Parenthood. Autorka piszę, że było inaczej niż na planie Gilmore Girls, nie musiała mówić swoich kwestii linijka po linijce, mogła zdać się na swoją intuicję. Zachwala innych aktorów z którymi miała okazje pracować, opisuje szczególną więź jaką nawiązała ze swoimi telewiznymi dziećmi Amber którą grała Mae Whitman, i Drew, którego grał Miles Heizer. Mówiąc o swoich telewizyjnych dzieciach nawiązuje do tego jak czuła się staro na planie wśród młodszych kolegów i wykreowała nie istniejącą postać Old Lady Jackson, w którą się przemienia prawiąc kazania swoim młodszym kolegom czy telewizyjnym dzieciom. 

Lauren opisuje również jak z reżyserką Amy pisały emaile jakby to było gdyby nakręcili kiedyś kontynuacje Gilmore Girls. I oczywiście jak wiadomo taka kontynuacja miała miejsce o nazwie Gilmore Girls: A Year in the Life. Po powrocie na plan Lauren, opisuje prawie że dzień po dniu jak to było wrócić i co kręcili każdego dnia.  Jak wielki było to wzruszenie i szczęście spotkać wszystkich ponownie. Szczególnie spodobało mi się jak opisuje, że przez większość czasu, tak na prawdę nie wiedziała jak seria ma się skończyć. Nie wiedziała jakie ostatnie cztery słowa zakończą serial. ( I tutaj Wy już wiecie o jakie słowa chodzi jeśli oglądaliście Gilmore Girls: A year in the Life )

Książka podobała mi się, wydaje mi się że każdy szanujący się fan Gilmore Girls,

 a szczególnie fan Lorelai Gilmore książkę tę powinien przeczytać.  

Data wydania: 29 listopada 2016

Liczba stron: 226

Wydawca: Ballantine Books

Moja ocena: 4/5