"Terapia" Kathryn Perez

Czasami trzeba się zgubić, by się odnaleźć…

Jestem samotna.

Rozbita.

Żyletką tnę swoje odrętwienie, lecz otwieram w ten sposób jeszcze więcej ran.

Depresja, samookaleczanie, prześladowania… To moja codzienność.

Faceci, seks… To moja ucieczka.

Różnica pomiędzy prawdą a kłamstwem rozmywa się, pozostawiając mnie rozdartą, zdezorientowaną i zagubioną.

A kiedy demony zamieszkujące mój umysł usiłują mnie pokonać, dwaj mężczyźni, których kocham, starają się mnie uratować.

To moja historia o przyjaźni, miłości, cierpieniu i walce z samą sobą.

Właśnie skończyłam czytać książkę ze zdjęcia wiem, że wielu osobom się podobała, i czytałam o niej same pozytywne recenzję. A ja tak do końca nie wiem co mam o niej myśleć. Może dlatego, że skończyłam ją czytać dosłownie pół godziny temu, a może przez to, że wszyscy tak zachwalali książkę, ja nie jestem nią zachwycona. Rozumiem historia opowiedziana przez Jessicę nie jest łatwa, jest wręcz ciężka, okrutna, złożona i jeszcze wiele można by było wymieniać. Ja nie odczuwałam współczucia w stosunku do głównej bohaterki tylko irytacje, często towarzyszyła mi myśl "Jezu dziewczyno weź się w końcu ogarnij" albo "Po cholerę znowu do niego leziesz, znowu będziesz cierpiała".
 Może dlatego ciężko jest mi być obiektywną, bo sama miałam okres w życiu kiedy nie było mi lekko. Przez kilka lat brałam tabletki (na szczęście to już za mną). Szkoła, a raczej okres w podstawówce i gimnazjum do miodem płynącym nie należał. Tak to jest jak chodzisz do szkoły w małej wsi, w klasie jest ok 14 osób, a jedna dziewczyna jest córką nauczyli, którzy w owej szkole pracują. I oczywiście jest ona gwiazdą szkolną od najmłodszych lat. Jak byście się czuli przychodząc do szkoły, a tu nagle nie odzywa się do Ciebie cała klasa, bo ona tak zdecydowała. I tak było przez 10 lat, zaczęło się w zerówce i trwało do 3 gimnazjum. Uwolniłam się dopiero od całej popieprzonej klasy idąc do technikum i wybierając taki kierunek żeby nie być z nikim z poprzednich lat w jednej klasie. 

Karma to suka, i mam nadzieje, że ta dziewczyna przekona się kiedyś o tym sama. 

Miało być o książce a zaczęłam pisać o sobie. 

Koniec! 

Książka mnie nie zachwyciła, ale bardzo mi się podobała. Jestem na tak i na pewno zajrzę do 2 tomu jak już wyjdzie. Co mnie raziło? Ordynarny język, raziły mnie te przekleństwa. Wiem, że w życiu tak jest, ale jakoś mi to nie pasowało. Sceny sexu omijałam, nie przeczytałam ani jednej. Jakoś mi nie pasowały w książce, która miała zwrócić uwagę na problem samookaleczenia się, zaburzeń i depresji. Tak samo nie potrzebna była historia małej sąsiadki, no bo co? Takie wmieszanie historii paranormalnej też mi tu nie pasowało. 

Wiem, jestem wredna, bo się czepiam, ale wolę być szczera i napisać moje odczucia. Pewnie wiele osób się ze mną nie zgodzi (o ile w ogóle przeczyta całą recenzję), ale tak jak już pisałam nie raz, to jest moje zdanie. Ty możesz mieć inne i nie winie Cię za to. 

Cieszę, że jest taka książka na rynku, bo wielu osobom może pomóc. Mogą dzięki temu poczuć, że nie są sami. 

Data wydania: 22 listopada 2017 

Tytuł oryginalny: Therapy 

Wydawca: Wydawnictwo NieZwykłe

Liczba stron: 486

Moja ocena: 4/5