"Duchy Jeremiego" Robert Rient

Tego głosu dziecka, mówiącego o Zagładzie, nie da się już zapomnieć. Przejmująca powieść o odkrywaniu własnej tożsamości i mierzeniu się ze stratą.

Robert Rient – autor głośnego „Świadka” – powraca z niezwykłą powieścią.

„Duchy Jeremiego” to przejmująca narracja dwunastolatka, konfrontującego się z chorobą mamy i własnymi demonami. Nie było w polskiej prozie powieści, która mierząc się z tematem rodzinnych upiorów, wybrzmiewa głosem tak świeżym i przejmującym. „Duchy Jeremiego” to portret rodziny uwikłanej w historię Zagłady, ale przede wszystkim kameralna, intymna opowieść o nadwrażliwym chłopcu, doświadczającym jednego z najtrudniejszych momentów w życiu każdego człowieka – odchodzenia mamy. Literatura dowodząca pisarskiej dojrzałości i wrażliwości. Napisana niepokojącą, naiwną frazą, nad którą autor ma pełną kontrolę.

Powieść o duchach, które nie pozwalają zasnąć. O tym, że przeszłość jest zamieszkana i ma moc przywoływania zmarłych. O spotkaniu z przodkami i życiu, z którego znika pamięć oraz przyszłość. Pozbawiona fałszywych tonów, bolesna i zatrzymująca na długo historia, którą Robert Rient dowodzi, że jest jednym z najodważniejszych i najciekawszych pisarzy młodego pokolenia.

Pierwszy raz miałam do czynienia z książką Roberta Rienta, powiem Wam że w sumie okładka mnie przyciągnęła, więc postanowiłam dać jej szansę. Jakie było więc moje zdziwienie gdy zobaczyłam, że sama Katarzyna Nosowska poleca książkę słowami: "Kiedy jako mocno już dojrzali ludzie, uświadamiamy sobie, że głęboko pod warstwami doświadczeń, niezmiennie mieszka w nas dziecko, które rozpaczliwie domaga się uwagi – ignorowanie go staje się niemożliwe. "Duchy Jeremiego" sprawiły, że chciałabym Roberta Rienta prosić, by odpytał dziecko we mnie, z jego potrzeb i marzeń, by mogło wreszcie dorosnąć i żyć szczęśliwie." Katarzyna Nosowska to moja guru od jakiś dwunastu lat i bardzo mądra z niej kobieta, to wiedziałam że na książce się nie zawiodę. I miałam całkowitą rację, książkę pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Chciałam się dowiedzieć co będzie dalej z Jeremim, czy jego mama wyzdrowieje jakimś cudem. Ogólnie co będzie dalej? Zaskoczyło mnie zakończenie, myślałam że książka skończy się nieco inaczej, ale co do czego jestem usatysfakcjonowana. Jedynie co mi przeszkadzało, a raczej zastanawiało przez cały czas było, jakim cudem dwunastolatek mógł sprzedawać trawkę? Jak dla mnie Jeremi bardziej pasował mi na wiek 14/15 lat coś koło tego. Albo ja jestem naiwna i nie wiem jakie teraz są dzieci, albo autor troszkę przesadził. 

Książka bardzo mi się podoba i mam nadzieje kiedyś nabyć papierową wersję na własność. No i na pewno poznam resztę twórczości autora, to jest już pewne na sto procent. Książkę polecam z całego serducha. 

Wiem, że recenzja taka byle jaka i troszkę krótka, ale piszę ją na świeżo i jeszcze nie potrafię pozbierać myśli, a wiem że jak nie napiszę jej teraz to jutro nie będę miała na to czasu. 

Data wydania: 27 września 2017 

Liczba stron: 296

Wydawca: Wielka Litera

Moja ocena: 5/5